استفساریه به طور کلی به معنای درخواست رسمی برای تفسیر و توضیح در مورد موضوعات مبهم یا مورد اختلاف است. در زمینه حقوقی و قراردادی، این ابزار به عنوان یک روش مهم برای رفع ابهامات قوانین، مقررات و قراردادها مورد استفاده قرار می‌گیرد. با ارائه آن، طرفین یک توافق یا قرارداد به مرجع ذی‌صلاح مراجعه می‌کنند تا تفسیر صحیح از ماده یا بند مورد نظر مشخص شود. این فرآیند نه تنها به ایجاد وضوح در اسناد کمک می‌کند، بلکه از بروز اختلافات آینده جلوگیری کرده و اجرای صحیح تعهدات در پروژه‌های پیچیده را تضمین می‌نماید. همچنین، بررسی مکرر درخواست‌های آن می‌تواند نقاط ضعف احتمالی در نگارش قراردادها یا مقررات را نمایان کرده و زمینه‌های بهبود و بازنگری در اسناد حقوقی موجود را فراهم آورد. این مفهوم در فقه، به ویژه در مذهب اهل بیت، به معنای درخواست توضیح است و در مباحث مربوط به اقرار، قضا و شهادت مورد بررسی قرار می‌گیرد. اگرچه از نظر معنایی به استفساریه شباهت دارد، اما در زمینه‌های حقوقی و مذهبی به شکل متفاوتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این میان، فتوا به معنای نظر حقوقی مذهبی است که توسط فقیه واجد شرایط صادر می‌شود و با تفسیر قوانین از طریق استفساریه تفاوت دارد. علاوه بر این، استعلام به طور کلی برای جستجوی اطلاعات یا تأیید به کار می‌رود، در حالی که استفساریه هدف خاصی دارد و آن دریافت تفسیر معتبر از متن قانونی یا قراردادی است.