دراپینگ در طراحی لباس به معنای تکنیک الگوسازی و طراحی مستقیم پارچه روی مانکن است. در این روش، طراح پارچه را روی مانکن قرار می‌دهد و با استفاده از سنجاق یا دوخت موقت، فرم و خطوط لباس را شکل می‌دهد. این روش برخلاف طراحی سنتی با کاغذ و الگو، امکان مشاهده سه‌بعدی لباس و تطابق بهتر آن با آناتومی بدن را فراهم می‌کند.
یکی از مزایای دراپینگ این است که طراح می‌تواند فرم پارچه و جریان آن روی بدن را به‌طور واقعی ببیند و اصلاحات لازم را به صورت مستقیم اعمال کند. این تکنیک به ویژه برای طراحی لباس‌های شب، عروس و مدل‌های خاص که نیاز به دقت بالا و جلوه‌های بصری خاص دارند، کاربرد گسترده‌ای دارد.
علاوه بر جنبه فنی، دراپینگ به طراحان اجازه می‌دهد خلاقیت بیشتری در طراحی داشته باشند. با مشاهده پارچه روی مانکن، امکان ترکیب رنگ‌ها، بافت‌ها و جزئیات تزئینی به شکل طبیعی‌تر فراهم می‌شود و نتیجه نهایی لباس، هماهنگی بیشتری با بدن و حرکات انسان خواهد داشت.