معنی ندائی نیشابوری

لغت نامه دهخدا

ندائی نیشابوری. [ ن ِ ی ِ ن َ / ن ِ ] ( اِخ ) یا ندائی یزدی. از شعرای قرن دهم هَ. ق. است. «در شعر طبعش بد نیست، روضةالشعرا را نظم کرده ». او راست:
من شمع جانگدازم تو صبح دلگشائی
سوزم گرت ببینم میرم چو رخ نمائی
نزدیک اینچنینم دور آنچنان که گفتم
نی تاب وصل دارم نی طاقت جدائی.
رجوع به تحفه سامی ص 150 و آتشکده آذر ص 146 وتذکره روز روشن ص 687 و مطلع الشمس ج 3 ص 183 و نگارستان سخن ص 119 و گنج دانش ص 526 و ریاض الجنة روضه پنجم ص 931 و تاریخ یزد آیتی ص 335 شود.