لغت نامه دهخدا
عضارط. [ ع ُ رِ ] ( ع ص ) نوکر که فقط با طعام شکم خدمت کند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || مزدور. ( منتهی الارب ). اجیر. ( اقرب الموارد ). || لئیم. ( اقرب الموارد ). عُضرُط. و رجوع به عضرط شود. ج، عَضارط، عَضارطة. ( اقرب الموارد ).
