غمیصاء

غمیصاء. [ غ ُ م َ ] ( اِخ ) یکی از دو ستاره شعری، و آن را غَموص نیز نامند و من احادیثهم: ان الشعری العبور قطعت المجرة فسمیت عبوراً، و بکت الاخری علی اثرها حتی غمصت فسمیت غمیصاء. ( منتهی الارب ). نام دیگر شِعرای شامی است و آن کوکبی است روشن از قدر اول در صورت کلب اصغر ( از جهان دانش ).رمیصاء. بزرگترین از دو کوکب ذراع مقبوضه. یکی از اختا سهیل. رجوع به التفهیم ص 87 و کلمه عَبور شود.
غمیصاء. [ غ ُ م َ ] ( اِخ ) رمیصاء. نام ام سلیم دختر ملحماء است. وی مادر انس بن مالک و از صحابیات بود. ( از قاموس الاعلام ترکی ).
غمیصاء. [ غ ُ م َ ] ( اِخ ) جایی است در بادیه عرب نزدیکی مکه که مسکن بنی جذیمةبن عامربن عبدمناةبن کنانه بود. خالدبن ولید در عام الفتح گروه بسیاری از ایشان را کشت، رسول خدا گفت: «اللهم انی ابراء الیک مما صنع خالد». آنگاه بوسیله علی ( ع ) دیه کشته شدگان را داد. زنی از ایشان گوید:
و لولا مقال القوم للقوم اسلموا
للاقت سلیم یوم ذلک ناطحا
لماصعهم بشر و اصحاب جحدم 
و مرّة حتی یترکوا الامر صابحا
فکائن تری یوم الغمیصاء من فتی 
اصیب و لم یجرح و قد کان جارحا
الظت بخطاب الایامی و طلقت 
غداتئذ منهن من کان ناکحا.
دیگری گوید:
وکائن تسری بالغمیصاء من فتی 
جریحاً و لم یجرح و قد کان جارحا.( از معجم البلدان ).