لغت نامه دهخدا کنبوریدن. [کَم ْ دَ ] ( مص ) مکاری کردن. فریفتن و فریب دادن و حیله وری نمودن. ( برهان ) ( از انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( ازناظم الاطباء ). مصدر کنبور است. ( فرهنگ جهانگیری ).
