ماهد

در مورد آفرینش زمین و تعبیر به ماهدون، این نکته روشن می‌شود که خداوند زمین را با تمامی امکانات لازم برای آسایش و زندگی انسان‌ها فراهم کرده است. واژه ماهد از ریشه مهد به معنای گهواره یا هر مکانی که برای استراحت آماده می‌شود، نشأت می‌گیرد. چنین مکانی باید آرام، مطمئن، محفوظ و گرم و نرم باشد و تمامی این ویژگی‌ها در کره زمین وجود دارد. بنابراین، در آیه ۴۷ سوره ذاریات به وضوح به گسترش آسمان‌ها اشاره شده است. نباید تصور کرد که اسم فاعل تنها به وقوع یک بار اشاره دارد و از آن نمی‌توان گسترش تدریجی را استنباط کرد. این موضوع از ریشه وسع نشأت می‌گیرد و نه صرفاً از اسم فاعل بودن آن. زیرا اسم فاعلی که از برخی ریشه‌های خاص مشتق شده باشد، خود به خود معنای تدریج را در بر دارد؛ مانند مراقب که نشان‌دهنده استمرار مراقبت است و نه مراقبت یک‌باره. بنابراین، موسعون نیز از این قبیل است و به استمرار توسعه و گسترش تدریجی اشاره دارد. اما در آیه وَ الْاَرْضَ فَرَشْناها فَنِعْمَ الْماهِدُون، نه واژه مهاد و نه فرش به تنهایی دلالت بر وسعت و گسترش زمین نمی‌کنند، حتی اگر در واقع زمین در حال گسترش باشد.