یوم السَّبْع، که در متون دینی از آن به عنوان روز قیامت یاد می‌شود، نمایان‌گر لحظه‌ای است که نظام هستی در هم می‌شکند و حیات دنیوی به پایان می‌رسد. این روز، نقطه‌ی مقابل زندگی فانی دنیاست و در باورهای اسلامی، به عنوان زمان محاسبه و دادگری الهی شناخته می‌شود. در چنین روزی، تمام اعمال و نیات انسان‌ها، بدون هیچ کم و کاستی، حاضر و نمایان خواهد شد.
در توصیف این روز عظیم، آیات قرآنی و روایات معصومین(علیهم السلام) به روشنی بیان می‌کنند که یوم السَّبْع، روز برپایی دادگاه عدل پروردگار است. در آن روز، هیچ کس توان گریز از پاسخ‌گویی را ندارد و سعادت یا شقاوت ابدی هر فرد، بر اساس میزان پایبندی او به فرامین الهی و انجام اعمال صالح تعیین می‌گردد. این واقعه، چنان هولناک و پرعظمت توصیف شده که تمام مخلوقات را در بهت و حیرتی عمیق فرو خواهد برد.
سرانجام، باور به روز قیامت و وقوع یوم السَّبْع، نقش اساسی در جهت‌دهی به رفتار و منش انسان‌ها دارد. این اعتقاد راسخ، زمینه‌ساز مسئولیت‌پذیری در برابر خالق یکتا و همچنین ترغیب به دوری از گناه و حرکت به سوی ارزش‌های متعالی است. بنابراین، یادآوری این روز، نه تنها مایه‌ی بیم و هراس، که انگیزه‌ای برای تهذیب نفس و عمل صالح در مسیر رسیدن به رضایت پروردگار می‌باشد.