واژه «یُضاهِئون» از ریشه «مضاهاة» به معنای «همانند کردن» یا «مشابه ساختن» است.
در آیه 30 سوره توبه، این واژه به کار رفته است:
«وَ قالَتِ الْيَهودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللّهِ وَ قالَتْ النَّصارى الْمَسيحُ ابْنُ اللّهِ ذَلِكَ قَوْلُهُم بِأَفْواهِهِمْ يُضاهِؤونَ قَوْلَ الَّذينَ كَفَرواْ مِن قَبْلُ قاتَلَهُمُ اللّهُ أَنّى يؤْفَكونَ»
ترجمه: «يهود گفتند: عُزیر پسر خدا است و نصارى گفتند: مسيح پسر خدا است. اين سخنى است كه آن‌ها به زبان مى‌آورند، درحالى‌كه همانند گفتار كافران پيشين و مشركان است، خدا آنان را بكشد، چگونه از حق انحراف مى‌یابند!»
در این آیه، خداوند به شباهت گفتار یهود و نصاری با گفتار کافران پیشین اشاره می‌کند. این شباهت در اعتقاد به الوهیت عُزیر و مسیح نشان‌دهنده انحراف از توحید و گرایش به نوعی از شرک در عقیده است.
