گدازپذیری یا fusibility به توانایی یک ماده جامد برای تبدیل شدن به مایع هنگام افزایش دما گفته می‌شود. این خاصیت نشان‌دهنده میزان حرارتی است که لازم است تا ساختار داخلی ماده از حالت منظم و جامد به حالت شل و مایع تغییر یابد. در واقع، هر چه گدازپذیری بالاتر باشد، ماده راحت‌تر و با دمای کمتری ذوب می‌شود.
این ویژگی در علم فیزیک برای شناخت رفتار مواد زیر گرما اهمیت دارد و به ما امکان می‌دهد دمای ذوب و شرایط لازم برای تغییر فاز یک ماده را پیش‌بینی کنیم. در صنایع مختلف مانند متالورژی، شیشه‌سازی و سرامیک‌سازی، آگاهی از گدازپذیری مواد، برای انتخاب مناسب‌ترین ماده و فرآیند حرارتی ضروری است.
گدازپذیری به شدت به ساختار مولکولی و پیوندهای داخلی ماده بستگی دارد. موادی با پیوندهای ضعیف بین مولکولی، معمولاً ذوب‌پذیری بالاتری دارند و راحت‌تر ذوب می‌شوند، در حالی که مواد با پیوندهای قوی مانند فلزات سخت، نیازمند دماهای بالاتری برای تبدیل به مایع هستند. این ویژگی همچنین در تعیین کاربرد عملی ماده، مانند انتخاب فلز برای ریخته‌گری یا ساخت ابزارهای حرارت‌پذیر، نقش مهمی دارد.