کورسازی (به انگلیسی: Blinding) یک تکنیک پژوهشی است که در مطالعات علمی، به ویژه در زمینه‌های پزشکی و علوم سلامت، به کار می‌رود. این روش به منظور کاهش تأثیر تعصبات و پیش‌داوری‌ها در نتایج تحقیقات استفاده می‌شود.
در رمزشناسی
در این زمینه، کورسازی به معنای روشی است که در آن ارائه‌دهنده خدمات (مانند یک پزشک یا درمانگر) از اطلاعات واقعی در مورد درونداد (ورودی) یا برونداد (خروجی) بی‌خبر است. این نوع کورسازی کمک می‌کند تا ارائه‌دهنده نتواند تحت تأثیر اطلاعات خاص یا انتظارات خود قرار گیرد و به این ترتیب، نتایج به‌طور عینی‌تری ارزیابی شوند.
در علوم سلامت
در این زمینه، کورسازی به معنای روشی است که حداقل یکی از گروه‌های مربوط به پژوهش (مانند شرکت‌کنندگان در مطالعه، پژوهشگران یا تحلیلگران آماری) از این که در کدام بازوی مطالعه (گروه درمان یا کنترل) قرار دارند، بی‌خبر هستند. این روش به دو دسته تقسیم می‌شود:
یک‌طرفه: در این حالت، فقط یکی از گروه‌ها (معمولاً شرکت‌کنندگان) از اطلاعات مربوط به نوع درمان یا مداخله بی‌خبرند.
دوطرفه: در این حالت، هم شرکت‌کنندگان و هم پژوهشگران از نوع مداخله یا درمان بی‌خبرند. این روش به‌ویژه در آزمایش‌های بالینی رایج است و می‌تواند به کاهش تعصبات و افزایش اعتبار نتایج کمک کند.
