کلویان به معنای اشراف و بزرگان است و در متون قدیمی به افرادی اشاره دارد که در مراسم و مناسک خاص، نذورات و پیشکش‌ها را به جا می‌آورند. این واژه به نوعی با کلمه کلو مرتبط است و نشان‌دهنده مقام و منزلت افراد در جامعه است. در گذشته، اکابر و بزرگان جامعه به برگزاری مراسماتی می‌پرداختند که در آن، نثار و پیشکش به درگاه خداوند و یا شخصیت‌های بزرگ انجام می‌شد. این عمل، نماد احترام و ارادت به مقدسات و ارزش‌های اجتماعی بود و نشان‌دهنده پیوند عمیق فرهنگ و آداب و رسوم جامعه با معنویات و باورهای دینی است. در حقیقت، کلویان نمادی از ارتباطات اجتماعی و فرهنگی در جامعه‌های سنتی به شمار می‌روند که با برگزاری چنین مراسمی، همبستگی و اتحاد میان افراد را تقویت می‌کردند.
