اصطلاح کارراه‌اندازی در زبان فارسی دارای دو معنای اصلی است. معنای اول به معنای شروع و به جریان انداختن یک کار، پروژه یا دستگاه است. در این کاربرد که در محیط‌های کاری، صنعتی و مدیریتی رایج است، کارراه‌اندازی شامل آماده‌سازی تجهیزات، برنامه‌ریزی، آموزش نیروی انسانی و تست عملکرد می‌شود تا یک پروژه یا سیستم بتواند به شکل مؤثر و بدون مشکل شروع به کار کند.
معنای دوم این واژه در مکالمات روزمره و کاربرد اجتماعی به کار می‌رود و به مفهوم کمک کردن به دیگران در انجام کارهایشان است. در این معنا، کارراه‌اندازی یعنی کاری را که دیگری قصد انجامش را دارد، همراهی کردن یا زمینهٔ پیشرفت و موفقیت او را فراهم آورد، به گونه‌ای که کار به راحتی و سریع‌تر انجام شود.
در هر دو معنا، مفهوم اصلی راه‌اندازی، تسهیل و فعال کردن یک فرآیند یا کار مشترک است. در کاربرد صنعتی و مدیریتی این فرآیند به شکل سیستماتیک و فنی انجام می‌شود، و در کاربرد اجتماعی، بیشتر به شکل حمایت و همراهی فردی یا گروهی برای پیشبرد کار دیگران نمود پیدا می‌کند.
