لغت نامه دهخدا چتهل. [ چ َ ] ( اِخ ) یک تن از پنج تن فرزند «فان » ( پسر«فور» ملک الملوک هندوان ) بوده است که بعد از پدر بپادشاهی هند رسید. رجوع شود به مجمل التواریخ و القصص صص 110 - 115.
