پذیرفتاری قطبش القایی معیاری برای سنجش خاصیت قطبش القایی مواد است که در زمین‌شناسی و ژئوفیزیک، استفاده می‌شود. این ویژگی به توانایی یک ماده در جذب و نگهداری بار الکتریکی در پاسخ به یک میدان الکتریکی خارجی اشاره دارد. وقتی یک میدان الکتریکی به یک ماده اعمال می‌شود، الکترون‌ها و بارهای مثبت در آن ماده تحت تأثیر قرار می‌گیرند و باعث ایجاد قطبش می‌شوند.
کاربردها:
این معیار به ویژه در مطالعات زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی اهمیت دارد. با اندازه‌گیری پذیرفتاری قطبش القایی، می‌توان اطلاعاتی درباره ترکیب و ساختار زیرزمینی زمین به دست آورد. این اطلاعات می‌توانند به شناسایی منابع معدنی، آب‌های زیرزمینی، و تعیین ویژگی‌های زمین‌شناسی کمک کنند.
مقایسه با دیگر قطبش‌ها:
پذیرفتاری قطبش القایی به عنوان یک معیار برای مقایسه با دیگر اثرات قطبش، مانند اثرهای مغناطیسی القایی، به کار می‌رود. این مقایسه به محققان کمک می‌کند تا تأثیرات مختلف را بهتر درک کنند و نتایج به‌دست‌آمده را تحلیل کنند.
روش‌های اندازه‌گیری:
برای اندازه‌گیری پذیرفتاری قطبش القایی، معمولاً از روش‌های الکتریکی مانند اندازه‌گیری مقاومت و ولتاژ استفاده می‌شود. این اندازه‌گیری‌ها می‌توانند به صورت میدانی یا آزمایشگاهی انجام شوند.
