لغت نامه دهخدا
ورهاء. [ وَ ] ( ع ص ) مؤنث اَورَه ْ. ( منتهی الارب ). زن گول و احمق. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || سحابة ورهاء؛ ابر بسیارباران. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || ریح ورهاء؛ باد تند و شتاب وزنده. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
