وافَضیحتاه یک اصطلاح عربی-فارسی است که به معنای وای بر این رسوایی یا وای از این رسوایی به کار می‌رود.
این عبارت به طور خاص در مواردی استفاده می‌شود که فرد یا گروهی در موقعیتی شرم‌آور، رسواکننده یا غیرقابل قبول قرار می‌گیرد.
معنای لغوی:
«وا» در اینجا به معنای ندا و فریاد است، که معمولاً برای ابراز تأسف، اندوه یا نگرانی به کار می‌رود.
«فضیحتاه» به معنای رسوایی و شرمندگی است. بنابراین، ترکیب این دو واژه به معنای ابراز تأسف و نگرانی از یک رسوایی بزرگ است.
کاربرد:
این اصطلاح اغلب در موقعیت‌هایی به کار می‌رود که فرد یا گروهی در معرض افشای یک عمل ناپسند، فساد یا بی‌اخلاقی قرار می‌گیرد. به عبارت دیگر، زمانی که یک عمل یا رویداد به شدت ناپسند و شرم‌آور است، از این عبارت استفاده می‌شود.
کاربرد در شعر سعدی:
«صومعه داران چو گرم زآتش اویند، از همگان وافضیحتاه برآید»
