هزاک

هزاک. [ هَُ / هََ ] ( ص ) زشت. || زبون. || ابله و نادان. ( برهان ). ابله و نادان که زود فریفته شود. ( اسدی ):
که یارد داشت با او خویشتن راست
نباید بود مردم را هزاکا.دقیقی.همانا به چشمت هزاک آمدم
و یا چون تو ابله فغاک آمدم.اسدی.|| شخصی که زود فریفته شود و بازی خورد. ( برهان ). غره. گول. ( یادداشت به خط مؤلف ).

(هَ یا هُ ) (ص. ) نادان، ابله.

۱. کسی که زود فریب بخورد و فریفته شود، ابله، نادان: که یارد داشت با او خویشتن راست؟ / نباید بود مردم را هزاکا (دقیقی: ۹۵ ).
۲. زبون.

(صفت ) نادان که زوردفریفتهشود ابله: (( که یاردداشت اوباخویشتن راست نبایدبود مردم راهزاکا. ) ) ( لفااق. ۲۵۳ ر] صحاح الفرس ) توضیح این کلمه مخفف ((هراک ) ) هرک است.

نادان، ابله.