هتیان

لغت نامه دهخدا

هتیان. [ هََ ت َ ] ( ع اِمص ) افزونی در سخن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || آکندگی و انباشتگی. ( ناظم الاطباء ).
هتیان. [ هََ ت َ ] ( ع اِ ) شتران ریزه. || مردم خرد و فرومایه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || آکنه بالش و جز آن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

گزارش محتوای نامناسب