نامکروه

لغت نامه دهخدا

نامکروه. [ م َ ] ( ص مرکب ) که مکروه و ناخوشایند نیست. مقابل مکروه.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
سلیطه
سلیطه
سپور
سپور
آموزگار
آموزگار
محنت
محنت