لغت نامه دهخدا ( منهرة ) منهرة. [ م َ هََ رَ ] ( ع اِ ) جای خاکروبه انداختن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). جایی که در آن خاکروبه می ریزند. ( ناظم الاطباء ). خاکدان. خاکروبه دان. ج، مناهر. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). آنجا که خاک بیفکنند از در سرای. ( مهذب الأسماء ).
