بنی قریظه

[ویکی فقه] بنی قُریظه در دو معنا به کار رفته است:۱. قبیله یهودی ساکن مدینه (یَثْرِب) تا نخستین سال های هجرت.۲. نام یکی از غزوه های پیامبر اکرم (صلّی اللّه علیه وآله وسلّم).
«بنی قریظه» از دو کلمه تشکیل شده است:
← بنی (بنین)
در اصطلاح «قُریظ» نام گروهی از اعراب است و بنی قریظه یکی از سه طایفه مشهور یهود بودند که بر اثر پیمان شکنی در غزوه احزاب، پیامبر اسلام (صلّی اللّه علیه وآله وسلّم) با آنان برخورد کرد، نام یکی از غزوه های پیامبر (صلّی اللّه علیه وآله وسلّم) نیز، بنی قریظه می باشد. 
نَسَب بنی قریظه
چند نظریه در نسب و یهودی شدن بنی قریظه عنوان شده است.
[ویکی شیعه] بنی قُریظه، قبیله یهودی ساکن مدینه (یَثْرِب) در نخستین سال های پس از هجرت پیامبر اکرم (ص). آخرین جنگ پیامبر (ص) با یهودیان مدینه، با این قبیله بود که غزوه بنی قریظه نام گرفت.
بنی قریظه، بنابر برخی نقل های شفاهی یهود، از نسل هارون برادر حضرت موسی (ع) بودند. برخی دیگر از منابع، این قبیله را از طایفة جُذام سکنة فلسطین می دانند که در عهد عادیابن سموئل (شموئل؛ حک ح۱۰۷۵ـ ۱۰۴۵ قم). به دین یهود گرویدند.
درباره پیشینه تاریخی و زمان مهاجرت بنی قریظه به مدینه گزارش های متفاوتی وجود دارد. گفته شده است آنان پیش از رویداد سیل عَرِم که به مهاجرت قبایل عربِاَوْس و خَزْرَجْ به یثرب انجامید، به مدینه مهاجرت کردند. بر اساس این نقل ها، به دنبال جنگ رومیان با یهود (۷۰ میلادی)، بنی قریظه به حجاز گریخته و در مَهزور از نواحی یثرب ساکن شده بودند. برخی دیگر از منابع، این قبیله را از طایفة جُذام سکنة فلسطین می دانند که در عهد عادیابن سموئل (شموئل؛ حک ح۱۰۷۵-۱۰۴۵ قم). به دین یهود گرویدند. بنی قریظه در کنار دیگر قبایل یهود توانستند اداره و حکومت شهر یثرب را به دست گیرند. فرمانروای آنان القیطوان یا فطیون خراجگزار مرزبان ایرانی الزاره (در بحرین) بود.
[ویکی اهل البیت] «بنی قریظه» از سه طایفه مشهور یهود و آخرینشان بودند که پیامبر صلی الله علیه و آله بر اثر پیمان شکنی در غزوه خندق، با آنان برخورد کرد. مفسران ذیل آیاتی از سوره بقره، سوره آل عمران، سوره مائده، سوره انفال و احزاب و برخی دیگر آیات از آنان یاد کرده و برخی را در شأن آنان دانسته یا بر ایشان تطبیق کرده اند.
گزارش ها درباره تبار و منشأ آنان همسانی ندارد. بیشتر منابع اسلامی، ایشان را بنی اسرائیلی و از فرزندان خزرج بن الصریح، از نسل هارون بن عمران علیه السلام دانسته اند که به «کاهنان» شهرت دارند.
در مقابل، برخی مورخان، بنی قریظه را در اصل عرب و تیره ای از قبیله جذام می دانند که در زمان عادیا بن سموئیل، به دین یهود درآمدند و چون در کنار کوهی به نام قریظه فرود آمدند بدان نام مشهور شدند. قول دیگر، نام نیای آنان را قریظه دانسته است. مستشرقان نیز درباره نسب این طایفه از یهود، نظر یکسانی ندارند؛ برخی بنی اسرائیلی بودن ایشان را تأیید و برخی مورد تردید قرار داده اند.
در زمان و علت هجرت یهود به یثرب که بنی قریظه را نیز دربرمی گیرد اخبار متفاوتی ارائه شده است. برپایه خبری، آنان در بازگشت از سفر حج که با حضور موسی علیه السلام انجام گرفت، در یثرب ساکن شدند.
گزارش دیگری حکایت از آن دارد که آن حضرت علیه السلام برای سرکوب عمالقه، سپاهی به حجاز فرستاد. در بازگشت، چون بنی اسرائیل متوجه نافرمانی سپاه از دستور آن حضرت شدند ایشان را از خود راندند و آنان به یثرب مهاجرت کردند.
برخی مورخان اسلامی در این خبر تردید کرده اند. به موجب گزارش دیگری، هجرت آنان بر اثر ترس از حمله های بخت النصر، فرمانروای بابل به فلسطین بوده است. از دیگر علل می توان به ازدیاد جمعیت یهود و امکانات محدود محل سکونت و آگاهی آنان از ظهور پیامبر آخرالزمان در حجاز اشاره کرد.
بنابر قول مشهور، هجرت یهود به یثرب، پس از حمله امپراتوری روم به فلسطین، کشتار یهود و ویرانی معبد ایشان صورت گرفت. گویند: این واقعه قبل از آمدن اوس و خزرج به یثرب بوده است.
[ویکی حج] بنی قُرَیْظَه از قبایل ثروتمند و توانگر یهودی ساکن در مدینه بودند.
بنابر گزارش های تاریخی، قبیله بنی قریظه، از نسل هارون بن عمران(ع)، برادر حضرت موسی(ع) بوده اند که قبل از ظهور اسلام به دلیل ترس از جنگ از فلسطین به یثرب مهاجرت کرده و در آنجا سکونت داشتند.
بعد از هجرت رسول خدا(ص) به مدینه حضرت با قبایل یهودی پیمان صلح بست، اما در سال پنجم هجری که جنگ احزاب اتفاق افتاد، بنی قریظه پیمان نامه را پاره کرده و از دشمنان حمایت کردند، بعد از پایان جنگ و فرار دشمنان، بنی قریظه تنها ماند. به دلیل خیانتی که بر مسلمانان کردند و خطری که از جانب آنها مسلمانان را تهدید می کرد، پیامبر بلافاصله بعد از پایان جنگ احزاب، دستور غزوه بنی قریظه را داده و آنان را محاصره کردند.
[ویکی فقه] بنی قریظه (قرآن). بنی قریظه، (گروهی از یهودیان ساکن مدینه بودند) که در جنگ احزاب، پیمان خود را با مسلمانان شکسته، به مشرکان پیوستند.
پس از جنگ احزاب و عقب نشینی خفت بار مشرکان قریش، جبرئیل بر پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلّم نازل شد و فرمان خداوند را مبنی بر یکسره کردن کار یهود بنی قریظه به وی ابلاغ کرد.