لغت نامه دهخدا مقتفل. [ م ُ ت َ ف ِ ] ( ع ص ) رجل مقتفل الیدین؛ مرد زفت ناکس که نخواهد نیکی و احسان از دستش برآید. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
