لغت نامه دهخدا ( مظؤرة ) مظؤرة. [ م َ رَ ] ( ع ص ) ( از «ظٔر» )ناقة مظؤرة؛ ناقه دایه گرفته شده. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از محیطالمحیط ). ماده شتری که برای بچه دیگری دایه گرفته شده باشد. ( ناظم الاطباء ).
