لغت نامه دهخدا
مطیف. [ م ُ ] ( ع ص ) آنکه احاطه می کند و گرداگرد چیزی را میگیرد. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ).
- مطیف به؛ آنچه گرد آن طواف کنند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
مطیف. [ م ُ ] ( ع ص ) آنکه احاطه می کند و گرداگرد چیزی را میگیرد. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ).
- مطیف به؛ آنچه گرد آن طواف کنند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).