لغت نامه دهخدا
مطحر. [ م ُ ح َ ] ( ع ص ) نصل مطحر؛ پیکان دراز. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
مطحر. [ م ِ ح َ ] ( ع اِ ) کمان تیر دورانداز. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). کمان دورانداز. ( ناظم الاطباء ). || تیر که دور رود. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || حرب مطحر؛ حرب زبون که دور کند و دفع سازد یکدیگر را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به ماده بعد شود. || ( اِ ) شیربیشه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).