مستحیر. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از مصدر استحارة. راهی در جانب بیابان که دریافت نشود که تا کجا می کشد. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || ابر گران و گرد برگشته بی باد. ( منتهی الارب ). ابر سنگین و سرگردان که بادی ندارد تا آن را براند. ( اقرب الموارد ). رجوع به استحارة شود.
