لغت نامه دهخدا تنکظ. [ ت َ ن َک ْ ک ُ ] ( ع مص ) پیچیده گردیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). پیچیده و دشوار شدن کار بر کسی. تعکظ. ( از اقرب الموارد ). || زفتی ورزیدن. || دشوارحال شدن در سفر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
