لغت نامه دهخدا ( مراطة ) مراطة. [ م ُ طَ ] ( ع ص ) موی افتاده از برکندن یا از شانه کردن. ( از منتهی الارب ). موئی که به زمین افتاده باشد، چه بر اثر تسریح و شانه زدن و چه به علت نتف و از جای کندن. ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ).