لغت نامه دهخدا مدهدق. [ م ُ دَ دِ ] ( ع ص ) شکننده و برنده چیزی.( از آنندراج ). نعت فاعلی است از دهدقة و دهداق. رجوع به دهدقة شود. || گوشت پاره که از جوشش دیگ گرد گردد. ( آنندراج ): دهدقت البضعة فی القدر؛ دارت مع الغلیان. ( از متن اللغة ). رجوع به دهدقة شود.
