کلمه متربل دو معنی اصلی دارد که در متون مختلف به کار رفته‌اند:
درخت برگ‌دار و سبز
در برخی از منابع قدیمی مانند ناظم الاطباء، منتهی الأرب، و اقرب الموارد، کلمه متربل به نوعی درخت اشاره دارد که دارای برگ‌های سبز و فراوان است. این معنی بیشتر در متون گیاه‌شناسی قدیمی دیده می‌شود و به ویژگی‌های یک درخت خاص که برگ‌های انبوه و سرسبز دارد، اشاره دارد.
آهسته‌خواننده کلام
در معنای دوم، متربل به کسی گفته می‌شود که کلام یا متن را به آرامی، شمرده و با تأمل می‌خواند. این نوع خواندن با دقت و تأمل همراه است و به سرعت کم و وضوح در تلفظ کلمات اشاره دارد.
