لغت نامه دهخدا ( ماخرة ) ماخرة. [ خ ِ رَ ] ( ع ص ) کشتی که در رفتن بانگ کند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). کشتیی که آب را بسینه خود بشکافد.( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). کشتیی که در یک بادپیش آید و پس رود. ج، مواخر. و رجوع به ماخر شود.