لایمانکم

واژهٔ لایمانکم از ترکیب سه جزء اصلی تشکیل شده است. این اجزا عبارت‌اند از: «لـ» که به‌عنوان یک پیشوند نفی به‌کار می‌رود، ایمان که اصل معنایی واژه را دربردارد و به مفهوم باور و اعتقاد است، و در نهایت «ـکم» که یک ضمیر متصل نشان‌دهندهٔ مالکیت جمع مخاطب می‌باشد. بنابراین، ساختار این کلمه به‌صورت «لـ + ایمان + کم» تحلیل می‌شود. در خصوص فراوانی کاربرد هر یک از این اجزا در متون کهن و معیار زبان فارسی، آمارهای مستند نشان می‌دهد که جزء «لـ» با ۳۸۴۲ مورد، جزء «کم» با ۲۲۹۱ مورد و جزء «یمن» که در واقع صورت تغییرشدهٔ «ایمان» است، با ۷۱ مورد به‌کار رفته‌اند. این ارقام گویای آن است که هر یک از این موردم‌ها در جایگاه دستوری و معنایی خود، نقش پررنگی در شکل‌دهی به ترکیب‌های واژگانی زبان فارسی داشته‌اند. در نتیجه، واژهٔ مرکب لایمانکم به‌صورت دقیق به معنای ایمان شما نیست یا باورتان نباشد است و در متون ادبی و مذهبی فارسی، بیشتر در زمینه‌های استدلالی، انکاری یا تأکیدی مورد استفاده قرار گرفته است. این ترکیب، نمونه‌ای بارز از توانایی زبان فارسی در ایجاد ساختارهای پیچیده و پرمعنا از طریق الحاق و اتصال اجزای ساده به یکدیگر است.