واژه «ل» با تکرار ۳۸۴۲ بار، احتمالاً بخش اعظم آن را به عنوان حرف ربط، حرف اضافه یا بخشی از ساختارهای صرفی متداول در زبان فارسی نظیر افعال، حروف اضافه، یا پسوندها و پیشوندها تشکیل می‌دهد و نقش ستون فقرات نحوی متن را ایفا می‌کند. در مقابل، کلمه کفر که ۵۲۴ بار تکرار شده، حامل بار معنایی سنگین‌تری است که احتمالاً به مفاهیم اعتقادی، شک و انکار یا مفاهیم تخصصی متن مورد نظر بازمی‌گردد و نشان‌دهنده تمرکز اصلی محتوای اصلی بر این حوزه است.
همچنین، تکرار قابل توجه واژه «نن» (۲۴۱ بار) نیازمند بررسی دقیق‌تر در بافت متن اصلی است. در زبان فارسی امروزی، این ترکیب به ندرت به تنهایی ظاهر می‌شود مگر اینکه در اسامی خاص، اصطلاحات تخصصی یا ریشه‌های قدیمی‌تر زبان حضور داشته باشد. این میزان تکرار نشان می‌دهد که «نن» نیز عنصری محوری در ساختار یا موضوع متن بوده و احتمالاً به عنوان پیشوند، پسوند، یا بخشی از یک واژه مرکب تکرارشونده عمل کرده است، که تحلیل آن بدون دسترسی به کل متن، نیازمند حدس و گمان مبتنی بر سوابق زبانی است.
