لغت نامه دهخدا
لاعنیه. [ ع ِ نی ی َ ] ( اِخ ) از فِرق غلاة که عثمان و طلحه و زبیر و معاویه و ابوموسی اشعری و عائشه را لعن میکردند. رجوع به الخطط ج 4 ص 177 و تلبیس ابلیس ص 24 شود.
لاعنیه. [ ع ِ نی ی َ ] ( اِخ ) از فِرق غلاة که عثمان و طلحه و زبیر و معاویه و ابوموسی اشعری و عائشه را لعن میکردند. رجوع به الخطط ج 4 ص 177 و تلبیس ابلیس ص 24 شود.
از فرق غلات که عثمان طلحه زبیر معاویه ابوموسی اشعری و عایشه را لعن میکردند.
از فرق غلاه که عثمان و طلحه و زبیر و معاویه و ابو موسی اشعری و عائشه را لعن میکردند