قوفوس واژه‌ای معرب و اشاره شده در متون پزشکی قدیمی، به ویژه در کتاب‌های طب سنتی مانند مخزن الادویه است. این اصطلاح به معنای خنثی آمده است، یعنی از نظر طبع و اثرات طبی، نه گرم است و نه سرد، نه خشک و نه مرطوب، بلکه وضعیت تعادلی و میانه دارد.
در طب سنتی، شناخت خواص دارویی گیاهان و مواد غذایی بسیار مهم بوده است و دسته‌بندی آن‌ها بر اساس طبع (گرم، سرد، خشک، مرطوب) انجام می‌شده است. مواد یا داروهایی که قوفوس باشند، اثر تعادلی دارند و معمولاً برای اصلاح اختلالات طبعی شدید یا تعدیل داروهای دیگر به کار می‌روند. این خنثی بودن باعث می‌شود که مصرف آن‌ها برای اغلب افراد و در شرایط مختلف مناسب باشد و خطر عوارض جانبی کمتری داشته باشد.
استفاده از قوفوس در داروسازی سنتی اهمیت ویژه‌ای داشته است، زیرا بسیاری از ترکیبات دارویی نیازمند یک ماده تعادلی برای تنظیم اثرات گرم یا سرد دیگر داروها بوده‌اند. پزشکان سنتی با شناخت این مواد، می‌توانستند ترکیباتی بسازند که نه تنها بیماری را درمان کند، بلکه طبع بدن را نیز متعادل سازد و سلامت عمومی فرد را حفظ نماید.
