کلمه‌ی قدحره در زبان عربی به معنای رفتن به جایی دور و غیرقابل دسترس است. ریشه‌ی آن از «قَدْحَرَ» گرفته شده و در متون قدیمی مانند «منتهی الأرب» برای بیان موقعیتی به کار می‌رود که کسی نتواند به آن دسترسی پیدا کند یا کسی بر آن مسلط نباشد.
قدحره معمولاً برای توصیف مکان‌های دورافتاده، مخفی یا غیرقابل دسترسی استفاده می‌شود. در این معنا، وقتی گفته می‌شود کسی «بقدحره رفت»، منظور این است که او به جایی رفته که دیگران توان رسیدن یا دخالت در آن را ندارند.
این واژه علاوه بر بیان بعد مکانی، بار معنایی استعاری نیز دارد و گاهی برای اشاره به موقعیت‌هایی استفاده می‌شود که تحت کنترل دیگران نیستند. به طور کلی، قدحره نشان‌دهنده جدایی، دوری و غیرقابل دسترس بودن است و مفهومی مطلق از امنیت و انزوا را منتقل می‌کند.