غذاگریزی ترکیبی است از «غذا» و «گریزی» و به معنای بی‌میلی یا اجتناب از خوردن غذا به‌کار می‌رود. این واژه معمولاً برای بیان حالتی استفاده می‌شود که فرد تمایلی به خوردن ندارد، خواه به‌دلیل بیماری جسمی باشد یا مشکلات روحی و روانی.
در حوزه پزشکی و تغذیه، غذاگریزی به عنوان نشانه‌ای از اختلالات گوارشی، کم‌اشتهایی عصبی یا ضعف جسمانی مطرح می‌شود. این حالت می‌تواند موقت و ناشی از خستگی یا استرس باشد، یا به‌صورت پایدار نشانه بیماری‌هایی مانند افسردگی و اختلالات خوردن.
از نظر معنایی، غذاگریزی علاوه بر کاربرد تخصصی، در زبان روزمره نیز برای اشاره به بی‌میلی ساده نسبت به غذا استفاده می‌شود. بنابراین، این واژه هم بار بالینی دارد و هم در گفت‌وگوی معمولی می‌تواند بیانگر نبود اشتها یا بی‌علاقگی به خوردن باشد.
