غائیه

لغت نامه دهخدا

( غائیة ) غائیة. [ ئی ی َ ] ( ع ص نسبی ) تأنیث غائی.
- علة غائیه؛ علتی که معلول برای آن است و العلة الغائیة عندالمتکلمین مایکون المعلول لاجلها. ( تاج العروس ). رجوع به علت غائی شود.