عنانک، بنا بر اسناد و متون لغوی، کلمه‌ای عربی است که در زبان فارسی به عنوان یک اسم یا صفت به کار می‌رفته است و ارجاع مستقیم آن به واژه‌ی عُنانی می‌باشد. این هم‌ریشگی و اشتراک در ماده‌ی اصلی واژگان، نشان‌دهنده آن است که عنانک صورت تغییر یافته یا شکل دیگری از همان مفهوم اصلی است که در ادبیات و زبان‌های کهن‌تر فارسی یا عربی رواج داشته است. در تحلیل ساختار واژگانی، هر دو کلمه از ریشه‌ی عُنُن به معنای لجام، افسار، یا بند کنترل‌کننده مشتق شده‌اند؛ لذا مفهوم اصلی دربرگیرنده‌ی مفاهیم سلطه، هدایت، و زیر سلطه درآوردن است.
در ادبیات فارسی، واژه‌ی عنان کاربرد گسترده‌ای دارد و عنانک نیز به طور ضمنی این معانی را به ذهن متبادر می‌سازد. اگرچه کاربرد مستقیم عنانک امروزه کمتر رایج است، اما در متون تخصصی زبان‌شناسی یا متون تاریخی ممکن است با آن مواجه شویم. این نوع واژگان که در لغت‌نامه‌ها ذکر شده و به کلمه‌ی دیگری ارجاع داده می‌شوند، اغلب یا کاربرد خود را از دست داده‌اند یا به عنوان یک شکل فرعی (Sub-form) برای تأکید بر جنبه‌ای خاص از معنای اصلی به کار رفته‌اند. جستجوی دقیق‌تر در منابع کلاسیک می‌تواند گستره‌ی معنایی دقیق‌تری از کاربرد این کلمه ارائه دهد.