علی بن حسین محقق کرکی، مشهور به محقق ثانی و شیخ علایی، در سال ۸۶۵ یا ۸۷۰ قمری دیده به جهان گشود. دوران کودکی او در سایه‌ی مراقبت‌های مادر و تلاش‌های پدر، در محیطی اسلامی سپری شد که تأثیر شگرفی بر شکل‌گیری شخصیت وی گذاشت. وی پس از فراگیری آموزشهای ابتدایی، به حوزه‌ی علمیه‌ی کرک وارد شد و در جمع دانش‌پژوهان علوم اسلامی، همگام با تحصیل و مباحثه، به تهذیب نفس همت گماشت.
وی برای ادامه‌ی تحصیل، رهسپار روستای میس شد و با تلاشی پیگیر، به‌عنوان یکی از استادان برجسته‌ی آن حوزه شناخته شد. شهید ثانی که از شاگردان برجسته‌ی او محسوب می‌شد، کتاب‌های شرایع‌الاسلام و قواعد را نزد وی فرا گرفت. محقق کرکی سپس برای تکمیل دانش خویش، مدتی در جبع لبنان به تحصیل پرداخت و پس از کسب تجارب و علوم بیشتر در حوزه‌ی علمیه‌ی جبل‌عامل، راهی حوزه‌ی دمشق شد. سفرهای علمی وی با حضور در بیت‌المقدس و تحقیق و دانش‌اندوزی در شهر الخلیل ادامه یافت و در نهایت، به مرکز حوزه‌ی اهل سنت در مصر رفت.
این سفرهای گسترده و آشنایی با حوزه‌های علمی گوناگون، او را به مردی اندیشمند و دانشمندی ژرف‌نگر تبدیل کرد و شخصیت وی را به‌گونه‌ای ساخته و پرداخته نمود که در نهایت به‌عنوان یکی از بزرگترین دانشمندان قرن دهم هجری قمری شناخته شد و به القابی همچون محقق ثانی، مولای مروج، محقق کرکی و شیخ علایی شهرت یافت.