عَتْک واژه‌ای است از ریشهٔ عربی که به‌صورت «ع ُ» (بر وزن فُعْل) تلفظ می‌شود. این واژه در فرهنگ‌های لغت به‌عنوان یک مصدر ثلاثی مجرد شناخته شده و برای دستیابی به معانی گوناگون و مشتقات آن، باید به مدخل اصلی عَتک در منابع معتبر مراجعه نمود. بر اساس منابع لغوی، این کلمه دارای دامنه‌ای از معانی است که هر یک در بافتارهای زبانی و تاریخی خود به کار رفته‌اند. برای درک کامل و دقیق تمامی مفاهیم و موارد استعمال این ریشه، مراجعه به تفصیلات ارائه‌شده در ذیل مدخل عَتک در کتب لغت ضروری است. بنابراین، پژوهشگران و علاقه‌مندان برای آگاهی از تمامی معانی و کاربردهای این واژه، می‌بایست به دانشنامه‌ها و فرهنگ‌های جامع عربی مراجعه نمایند تا تصویری کامل و صحیح از گسترهٔ معنایی آن به دست آورند.