لغت نامه دهخدا طنبذ. [ طُم ْ ب ُ ] ( اِخ ) دهی به مصر. یاقوت در مشترک آورده که طنبذة دو موضعند، یکی از آن شهری است در صعید و دیگری موضعی است در اقلیم محمدیه به تونس. ( منتهی الارب ). رجوع به طنبذة شود.
