لغت نامه دهخدا طراخودوطیس. [ طَ ] ( معرب، اِ ) جربی است در باطن جفن که سخت درشت شده باشد. ( بحر الجواهر نسخه خطی کتابخانه مؤلف ). و در بحر الجواهر چاپی «طراحودوطیس » آمده است.