«ضلول» به معنی گمراه است؛ یعنی آن کسی یا چیزی که راه درست را نمی‌داند یا از مسیر صحیح منحرف شده است. در بعضی منابع «بسیار گمراه» هم برای آن ذکر شده تا شدت گمراهی را نشان دهد. این کلمه از ریشه‌ی عربی «ض ل ل» گرفته شده است، که معنای لغوی آن حول محور گمراهی، پرت‌شدن از راه و منحرف شدن است.
این کلمه به صورت صفت به‌کار می‌رود؛ یعنی صفتی است که برای توصیف شخص یا گروهی گفته می‌شود که راه درست را ضایع کرده‌اند یا در خطا افتاده‌اند. استفاده از «ضلول» معمولاً بار معنایی منفی دارد؛ همواره نوعی نکوهش یا سرزنش در آن هست.
وقتی کسی را ضلول می‌نامند، یعنی او را فردی می‌دانند که از حقیقت یا مسیر درست فاصله گرفته است. در ادبیات دینی یا اخلاقی گاهی «ضلول» به‌عنوان هشداری برای کسانی است که خطر گمراه شدن را دارند؛ به عبارتی، واژه‌ای است که توجه به راه و انتخاب درست را تأکید می‌کند.