لغت نامه دهخدا ( شیوخة ) شیوخة. [ ش ُ خ َ ] ( ع مص ) مصدر به معنی شیخ. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). پیر شدن. || خواجه گردیدن. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ). رجوع به شیخ ( ع مص ) شود.
