شعریات جمع شَعَری و جوجه‌های کرکس می باشد. کرکس یا لاشخور به دو گروه مختلف از پرندگان شکاری لاشه‌خوار اشاره دارد: کرکس‌های بومی قاره آمریکا که به جهان جدید تعلق دارند و کرکس‌های بومی آفریقا و اوراسیا که به جهان قدیم مربوط می‌شوند. در استرالیا و مناطق قطبی نیز هیچ گونه‌ای از کرکس وجود ندارد، اما کرکس‌های سرسفید موفق به عبور از خط والاس شده‌اند. همچنین، لاشخورها برای ضدعفونی کردن پاهای خود از ادرار استفاده می‌کنند. در زبان فارسی، پرندگان شکاری که به لاشه‌خواری معروف هستند، عمدتاً با نام‌های کرکس و لاشخور شناخته می‌شوند. همچنین، واژه‌هایی مانند کرگس، لشخور، دژکاک، دال، مرغ مردارخوار و نسر، که واژه‌ای عربی است نیز برای اشاره به این پرندگان به کار می‌روند. در زبان پهلوی، نام کرکس به صورت کرکاس بیان می‌شد.