لغت نامه دهخدا
- شذان الحصا؛ سنگریزه های پراکنده و جز آن. ( ناظم الاطباء ).
- شذان الناس؛ مردم پراکنده. ( از اقرب الموارد ).
شذان. [ ش ِذْ ذا ] ( ع اِ ) کنار دشتی. ( منتهی الارب ). سدر. یکی آن شِذّانَة است. ( از اقرب الموارد ). درخت کنار دشتی. ( ناظم الاطباء ).