شادخه

( شادخة ) شادخة. [ دِ خ َ ] ( ع اِ، ص ) تأنیث شادخ. ( اقرب الموارد ). سپیدی فراخ روی. ( منتهی الارب ). سپیدی که بر روی آشکار گردد از پیشانی تا بینی. ( اقرب الموارد ). || راجز درباره مردی که پدر خود را کشته بود گفته است: «قد رکب الشادخة المحجلة» یعنی مرتکب عمل زشت و ناپسند آشکاری شد. ( اقرب الموارد ).

(خَ ) [ ع. شادخة ] (ص. ) سفیدی پیشانی اسب، که تا بینی آن رسیده با شد.

۱. لکۀ سفید در چهره، برص.
۲. لکۀ ننگ.

شادخة
سفیدی پیشانی اسب، که تا بینی آن رسیده با شد.