لغت نامه دهخدا سربخ. [ س َ ب َ ] ( ع ص ) زمین فراخ نرم و زمینی که در آن راه گم شود. ( منتهی الارب ). زمین فراخ. ( مهذب الاسماء ). الارض الواسعة المضلة. ( اقرب الموارد ).
